9 Şubat 2011 Çarşamba

zor çok zor

Gerim gerim gerildim yine. İnsanlarla uğraşması çok zor. Eh insansızda olmuyor :) Hayat şu sıra beni çok bayıyor. Tek eğlencem mutluluğum canım oğlum. Allah a binlerce şükürler olsun onu bana verdiği için.
Annemlerle yaşıyorum. Allah razı olsun çok destekler yardımcılar çok rahatım ama olmuyor insanın evi gibisi yok. 25 sene o evde yaşadım ama 5.5senedir kendime ait bir hayatım var ve ben ona feci alışmışım. Eşimi bu kadar özleyeceğimi düşünmemiştim. 100 günümüz kaldı nasıl geçecek hiç bilmiyorum. İşe gelip gitmesem vakit geçmezdi. Akşamlarıda oğlumla geçiyor o uyuyunca kitap okuyorum gün bitiyor.
Sarı kafam çat pat birşeyler söylemeye başladı. Neredeyse bütün dişlerini çıkardı. Çok yaramaz oldu. Sürekli gözümüz üzerinde heran birşey yapacak diye yüreğimiz hopluyor.
Eşim döndüğünde İstanbul'dan taşınıcaz. Başka bir büyükşehre gidicez. Onunda içsel sıkıntısı var sanırım üzerimde bakalım nasıl olacak.

6 yorum:

our twins of N.Y./SEYHAN dedi ki...

3 ay gibi birsey kalmis biraz sik disini. zor tabi herkesin ayri bir duzeni var...
hakkinizda hayirlisi, yasima ile ilg.
Sari kafaya sevgiler...

Adsız dedi ki...

insallah her sey istedigin gibi olur. belki yeni bir sehir daha iyi gelir. degisiklikler ilk dusundugun anda insani sIkIyor, alistigin duzenin bozulmasini istemiyorsun.ama neyin hayirli oldugunu onceden bilemiyoruz :)
uzaktan

Unknown dedi ki...

Allah'in izniyle cok guzel olacak...Neslihan'cim cok uzun geliyor ama bir bakiyorsun bitmis gitmis,uzerinden 2 yil gecmis:)

age35 dedi ki...

Uzun aradan sonra selam yeniden=)

MaTRuŞKa dedi ki...

Gecenin bir yarısı yazınızı okuyup huzur buldum... :)

Sevgiyle...

Nisan dedi ki...

Ben de eşimi askere göndereceğim. Tabi bir üç yıl sonra falan ama gene de sıkıntısına zaman zaman düşüyorum. Allah sabır versin ve çabuca kavuşturmayı nasip etsin.