Pufff....

Bütün gün böyleyim. En iyi arkadaşım pc ile beş karış suratla oturuyorum. Arada bir puff offf pofff diyorum. Sıkılıyorum sürekli. Gergin gergin dolaşıyorum. Kimseye tahammül gösteremiyorum. İşimi sevmediğimi dünya alem biliyor. Çalışma arkadaşlarımdan hiç olmazsa bir tanesi kafa dengi olsaydı daha keyifli geçermiydi zamanım bilemiyorum. Bendemi sorun var acaba. Fazla uyumlu bir insan olmadığımı biliyorum. Benimle geçinmek zordur. Sevgili eşimi buradan tebrik etmek istiyorum. Bana katlanabilen annemden sonra ikinci insandır :) Bende sorun olsaydı daha önce çalıştığım yerde keyifli vakit geçirmezdim dimi? Oradada yalnız olurdum. Aksine birden fazla arkadaşım vardı. İşe gitmek bana zulüm gelmezdi. Şimdi her günüm eziyet. İşkenceye gidiyorum sanki. Ayaklarımı sürüye sürüye geliyorum işe. Bir çok kişinin özendiği bir işim var. Çok matah birşey değil ama maaş çalışma şartları imkanlar vs açısından çok iyi ve rahat. Sadece çok sıkıcı. Sana birşey katmıyor. Durağan. Herşey aynı. Hareketsiz. Bazen lavabo ve yemek harici yerimden hiç kalkmadığım oluyor. Bazende hiç yerime oturamadığım. Bu dengesizlikte sinir bozucu. Düzenli bir dağılım olsa belki daha iyi olurdu. Çalışanlar ise bir kalıptan çıkmış gibi. Bende biraz biraz benzedim onlara ve tamamen benzemekten çok korkuyorum :S Allah a hayırlısıyla beni buradan kurtarması için sürekli dua ediyorum.
Alışveriş yapasım var ama yapamam. En azından bu seneyi fazla birşey almadan kapatmam gerekiyor. Birazdan yeterliliğe girecek olan evimizin maliye bakanının hazırladığı harcama tablosu dışına çıkmamam gerekli :)
Gel bayram gel :)